Toegangsprotocol voor een transmissiekanaal dat met meerdere gebruikers wordt gedeeld. Bij ALOHA wordt geen enkele afspraak gemaakt tussen de gebuikers. Zodra een gebruiker een boodschap heeft, verstuurt hij deze. Als een andere gebruiker tegelijkertijd ook een boodschap verstuurt, treedt een botsing op. Hierdoor gaan beide boodschappen verloren. Als de zender niet het verwachte antwoord krijgt, concludeert hij dat de boodschap verloren is gegaan. De zender wacht dan een willekeurige tijd en verzendt daarna de boodschap opnieuw.
Als er weinig gebruik wordt gemaakt van de verbinding zullen er zeer weinig boodschappen botsen. Als de hoeveelheid gebruikers, of het aantal boodschappen per gebruiker, toeneemt, wordt de kans op een botsing al snel erg groot. Bij teveel gebruikers of boodschappen per gebruiker, zullen niet veel boodschappen meer correct ontvangen worden. De doorvoercapaciteit van het kanaal wordt dan erg klein.
De kans op een botsing kan worden gehalveerd door de datapakketten een vaste lengte te geven en alleen op vaste tijdstippen het versturen te laten beginnen. Deze wijze van versturen wordt Slotted ALOHA genoemd. Doordat de kans op een botsing is gehalveerd, wordt de capaciteit van het kanaal verdubbeld. Nadeel hiervan is dat de zenders onderling in tijd gesynchroniseerd moeten zijn.
De huidige protocollen voor toegang tot een pakketgeschakeld datanetwerk zijn verfijningen op het ALOHA protocol. Een dergelijk protocol wordt bijvoorbeeld gebruikt door een GSM om een gesprek aan te vragen.
Het ALOHA protocol werd voor het eerst toegepast in 1970 in een computernetwerk met radioverbindingen op de universiteit van Hawai. ALOHA betekent "Hallo".