Intermodulatie

Intermodulatie is een vorm van niet-lineaire vervorming van een signaal. Intermodulatie uit zich in het ontstaan van harmonischen (veelvouden van een bepaalde frequentie) en som en verschilfrequenties van de aangeboden signaalfrequenties.

Intermodulatie ontstaat door:

• niet lineair gedrag van actieve componenten,zoals versterkers,
• niet lineair gedrag van passieve componenten, zoals combiners , connectoren e.d.
  passieve componenten kunnen met name als deze gaan roesten of slecht zijn aangesloten niet-lineair gedrag vertonen. Deze vorm van IM wordt ook wel aangeduid met 'rusty bolt' IM.
• Interferentie tussen verschillende zenders,
  Als 2 zenders dicht bij elkaar zijn opgesteld kunnen ze elkaar gaan storen. De IM produkten ontstaan met name als de frequenties niet te ver van elkaar af liggen.

Bij een kwadratische overdracht ontstaat tweede orde intermodulatie (IM-2). Evenzo ontstaat bij een derde machts overdracht derde orde modulatie (IM-3).

Stel dat aan een versterker die last heeft van een niet lineaire overdracht 2 frequenties f1 en f2 worden aangeboden. Door IM-2 ontstaan:

• de 2e harmonischen: 2f₁ en 2f₂ (de dubbele frequenties)
• de som- en verschilfrequenties: f₁ + f₂ en f₁ - f₂

Door IM-3 ontstaan:

• de tweede en derde harmonischen: 2f₁ en 2f₂ en 3f₁ en 3f₂
• de som- en verschilfrequenties: f₁ + f₂ en f₁ - f₂ en 2f₁ + f₂ en 2f₁ - f₂ en 2f₂ + f₁ en 2f₂ - f₁

Deze intermodulatieprodukten kunnen zowel binnen de band als buiten de band vallen. Als f₁ en f₂ niet te ver uit elkaar liggen, zal 2f₁ - f₂ en/of 2f₂ - f₁ binnen de band vallen.

In het uitgezonden spectrum van een zender of aan de uitgang van een versterker zullen door out-of band IM de zijlobben buiten de benodigde bandbreedte minder snel afvallen. Er ontstaan schouders in het spectrum.